Het innerlijk spel door tennis

Auteur Gallwey is een van de grote inspirators van de sportpsychologie. Het boek is oorspronkelijk geschreven als tennisboek, maar de gepresenteerde theorie en gerichte voorbeelden bleken ook buiten de tenniswereld uitstekend toepasbaar. De rode lijn van het boek is om het onderscheid tussen zelf-1 en zelf-2. Zelf-1 is de opdrachtgever, een controlfreak met een mateloze drift tot winnen. Deze probeert zelf-2 te overheersen, zelf-2 is namelijk de uitvoerder (het zenuwstelsel) die op basis van gevoel en ontspanning tot maximale resultaten komt. Zelf-1 vertrouwt zelf-2 niet, hoewel zelf-2 al de mogelijkheden belichaamt die tot op dat moment ontwikkeld zijn en veel beter in staat is het spierenstelsel te beheersen dan zelf-1. Deze lijn wordt in het boek consequent, maar niet vervelend, doorgevoerd. Zelf-1 oordeelt en zet daarmee zelf-2 onder spanning, waardoor deze niet meer optimaal presteert. Mensen moeten dus stoppen met het direct oordelen over eigen prestaties. Gun je eigen lichaam en geest het vertrouwen, laat het maar gewoon gebeuren. Met beeldende voorbeelden uit zijn jarenlange tenniservaring blijft Gallwey boeien. Vernieuwend is zijn theorie over lerend vermogen. Bepaalde tennisslagen heeft een speler zo vaak gemaakt dat deze als het ware zijn ingeslepen. Het is een gewoonte geworden om een bal op die specifieke manier te spelen. Als de tennisser die gewoonte wil veranderen is het niet de oplossing om met wilskracht die gewoonte te bestrijden en op te heffen. Dit kost erg veel energie en dwingt zelf-1 om voortdurend aan zelf-2 te vertellen wat er moet gebeuren. Nee, zegt Gallwey, in plaats van de gewoonte te willen veranderen moet je kiezen voor het ontwikkelen van een nieuwe gewoonte. Start gewoon opnieuw met die slag en vergeet het verleden. Dat is een effectievere manier van leren, kost minder energie en is opbouwend van aard. Het klinkt allemaal mooi, stop met het beoordelen van jezelf, geef je gevoel de ruimte en het zal allemaal goed komen. In je werk is dit niet eenvoudig, maar voor een tennisser ook niet. Daarom volgen diverse tips en methoden om de aandacht te leren richten en te concentreren op de nieuwe taken. Uit dit tennis- en managementboek valt te leren, dat management niet alleen uit een boek valt te leren. Het boek is een aanrader voor sportieve managers, want als u geen gevoel bij sport of tennis heeft zullen de metaforen niet aanspreken.